ابزار تماس با ما

سيد حسين حسيني- حرفه اي ترين بازيکن فوتبال استان،با اين که حضور در تيم هاي زيادي همچون جوانان پرسپوليس،اميد استقلال، نيروي زميني، مس رفسنجان و ... را در کارنامه دارد به خاطر برخي مشکلات و از سوي ديگر نامهرباني ها در 30 سالگي و در حالي که هنوز قادر به ادامه فعاليت است ، اين روزها به بازنشستگي فکر مي‌کند و از اين دلخور است که خراسان جنوبي بدترين سال خود را از نظر حضور در ليگ هاي معتبر تجربه مي کند، چون نه فقط شانس حضور در ليگ 2 را از دست داديم بلکه در ليگ دسته 3 کشور هم حضور نداريم. او تمام درآمد خود را طي سال هاي حضور در ليگ يک فوتبال کشور حدود 250 ميليون تومان ذکر مي کند که بخش مهمي از آن را در فوتبال استان هزينه کرده است.

«محمد رضا سميعيان »چند سال پياپي، به همراه تيم مس رفسنجان در ليگ دسته يک کشور فعاليت کرد و يک بار هم به همراه اين تيم با پشت سر گذاشتن تيم هاي مطرح ملوان بندر انزلي و استقلال تهران، جزو ۴ تيم اول رقابت هاي جام حذفي فوتبال شد با اين که چندين پيشنهاد از ليگ برتر داشت و مدتي هم در تيم فولاد خوزستان وزير نظر «مجيد جلالي » تمريناتش را آغاز کرد، به علت مصدوميت که به جراحي از ناحيه شکمش رسيد، زمان زيادي را ناچار به استراحت پرداخت و اين مسئله به لغو قراردادي منجر شد که به گفته خودش 250 ميليون تومان با فولاد بسته بود.

جالب آن که او در تمام سال هاي حضور خود در اين تيم ها، به فوتبال استان نگاه حمايتي داشت؛ به گونه اي که کمتر نماينده اي از استان به خصوص بيرجند در ليگ حاضر شده که او نقشي در آن نداشته باشد.

«سميعيان» درباره چگونگي ورود خود به فوتبال حرفه اي، مي گويد: به خاطر علاقه و پشتکاري که داشتم پس از چند سال فعاليت، در تيم کوير تاير که زير نظر مربي دلسوز آقاي «محمد شباني»انجام شد، در 16 سالگي در تيم جوانان پرسپوليس وارد شدم و در سال بعد هم به عضويت تيم اميد استقلال در آمدم.

در انتهاي فصل سرباز شدم و با پي گيري مرکز آموزش 04 بيرجند ،براي اين تيم به ميدان رفتم و پس از آن و در حالي که 18 سال بيشتر نداشتم، براي حضور در تيم نيروي زميني ارتش که در دسته يک کشور فعاليت مي کرد، انتخاب شدم. در آن فصل با خيلي از بازيکناني که بعد ها مشهور شدند مانند محمد نوري هم بازي بودم.

وي که «چراغ پور» را تاثير گذارترين مربي خود عنوان مي کند که هنوز هم با او در ارتباط است ،ادامه مي دهد: پس از آن به علت مشکلاتي فعاليتم در نيروي زميني به پايان رسيد ،در سال 84 به همراه تيم استقلال بيرجند، نماينده خراسان جنوبي در رقابت هاي ليگ دسته 3 کشور حضور يافتم. در آن سال ما با تيم هايي مانند گل گهر سيرجان، مس رفسنجان و آلومينيم هرمزگان هم گروه بوديم که سال هاي بعد، اين تيم ها در ليگ يک و برتر حضور يافتند.

هر چند در آن سال ما از گروه خود بالا نيامديم، ولي سه تيم از من براي حضور در تيمشان دعوت کردند که در نهايت جذب تيم مس رفسنجان شدم که در ليگ دسته 3 بود و به همراه آنان ابتدا به ليگ دسته 2 وسپس يک صعود کرديم که در همه اين مدت من به عنوان بازيکن اصلي به ميدان مي رفتم.وي درباره پيشنهاد هاي خود از ليگ برتر هم مي گويد:در 4 سال از ليگ برتر پيشنهاد داشتم، ولي ما و ديگر بازيکنان مس به دنبال اين بوديم که به همراه اين تيم صعود کنيم. در سال 88 و پس از درخشش در بازي هاي جام حذفي کشور، پيشنهاد هاي خيلي خوبي از چند تيم ليگ برتري داشتم، ولي به علت داشتن قرارداد دو ساله با «مس» نتوانستم بروم .

وي ادامه مي دهد: در سال 89 با تيم فولاد خوزستان که زير نظر «مجيد جلالي» فعاليت مي کرد قرارداد بستم ولي در يکي از اولين جلسه هاي تمرين در هنگامي که براي زدن هد بلند شدم،عضله شکمم پاره شد و مدتي زمين گير شدم و هر چند مي توانستم بخشي از قرارداد 250 ميليون توماني را که براي 2 سال بسته بودم دريافت کنم ولي،خودم قراردادم را فسخ کردم.

چند وقت بعد و در حالي که فکر مي کردم مشکلم برطرف شده است، به درخواست مربي پاس همدان به اين تيم رفتم ولي به علت برطرف نشدن مشکلم ،پس از 20 روز قراردادم را با آن ها هم لغو کردم.او طي اين سال ها هم به صورت مستقيم و غير مستقيم با فوتبال استان در تماس بود از جمله اين که مربي نماينده استان در ليگ دسته 2 طي سال هاي 87 و 88 از طريق او به استان آمد و چند نفر از بازيکنان نوجواني که او تربيت کرده بود جزو معدود بازيکنان بومي بودند که براي نماينده استان به ميدان رفتند،اما پس از مصدوميت، حضورش در استان پر رنگ تر شد .

او خود در اين باره مي گويد: در سال 90 يک نيم فصل به عنوان مربي در کنار تيم نماينده استان بودم که با اختلاف 2 امتياز از تيم اول در رده سوم گروه قرار داشتيم. در سال بعد با اين که با نماينده اردبيل در دسته يک قرار داد بسته بودم، ولي به خاطر فوتبال استان قبول کردم به عنوان بازيکن و مربي براي «وحدت خاوران»، نماينده استان در ليگ دسته 3 به ميدان بروم و حتي خيلي از بازيکنان مطرح را از ليگ هاي بالاتر با قرارداد هاي خوب آوردم ولي به خاطر ضعف مديريت، حمايت نشدن از سوي استانداري و برخوردار نبودن تيم از منابع مالي مشخص، در عين شايستگي از صعود به ليگ دسته 2 باز مانديم. ولي درپايان علاوه بر اين که 10 ميليون تومان از قراردادم را نگرفتم 5 ميليون تومان نيز از خودم هزينه کردم.

«سميعيان » اما در سال 92 دست به کاري ديگر زد .تشکيل يک تيم(نوين نوفرست) که تمام آن را بازيکنان بومي و جوان تشکيل مي دادند وشرکت در مسابقات ليگ دسته 3 استان. او در اين تيم بدون دريافت هيچ گونه دستمزدي به عنوان مربي و بازيکن تا پايان فصل به فعاليت پرداخت.

او درباره چگونگي شرکت اين تيم در مسابقات ليگ مي گويد: تيم وحدت خاوران که در سال قبل موفق به صعود به ليگ دسته 2 نشده بود، در سال بعد و در آخرين لحظه ها، از حضور در رقابت هاي دسته 3 انصراف داد وجالب آن که آب از آب تکان نخورد و تا دو روز مانده به مسابقات، هيچ نماينده اي از استان در رقابت هاي ليگ دسته 3 نداشتيم، بنابراين در خواست داديم تا اين مجوز در اختيار ما قرار بگيرد.

ما تيم را با بازيکناني که همه بومي و در سنين بين 18 تا 20 سال بودند بستيم ، بازيکناني که بيشترشان نه فقط در ليگ هاي کشور که در سطح استان هم تجربه بازي نداشتند. (چون ما ليگي در استان نداريم) هيچ کس ما را باور نکرده بود وخيلي ها منتظر بودند در هر بازي گل هاي فراواني را دريافت کنيم، ولي با وجود همه کمبودها وبي مهري ها ما در خانه هيچ بازي را نباختيم و در مجموع فقط 3 باخت آن هم با اختلاف کم ودر برابر تيم هاي اول تا سوم گروه متحمل شديم. ولي به جاي اين که به خاطر ميدان دادن به جوانان بومي مورد تشويق و حمايت قرار بگيريم ،همه اش مورد بازخواست قرار مي گرفتيم که چرا با ميني بوس يا خودرو شخصي رفته ايم و اين که آبروي آن ها را برده ايم .

در طول مسابقات حتي يک بار وسيله اياب و ذهاب در اختيار ما قرار نگرفت و در مجموع شايد حدود 10 ميليون تومان هزينه کرديم. اين برخورد ها باعث دلسردي همه اين جوانان شد،جوانان با انگيزه اي که مي توانستند پشتوانه هاي خوبي براي فوتبال ما باشند. ما انتظار داشتيم که در سال جاري براي نماينده استان در ليگ 3 از آن ها استفاده شود،ولي امسال هم تيم 04 که با کسب عنوان قهرماني استان قرار بود در ليگ 3 شرکت کند، در نهايت از حضور در اين رقابت ها انصراف داد!

اما در سال جاري داستان دنباله دار حضور نماينده استان در ليگ 2 در نهايت پايان خوشي نداشت و پس از کش و قوس هاي فراوان، اين امتياز در اختيار استان قم قرار گرفت.

«سميعيان» که تا آخرين فرصت ها تلاش مي کرد تا با جذب يک حامي مالي خارج از استان تيم را در خراسان جنوبي ماندگار کند، درباره اين قضيه مي گويد: يکي از مهم ترين مشکلات در اين بين، مربوط به ا ين مي شد که رئيس هيئت فوتبال در ابتدا به دکتر«امير حسنخاني»حامي مالي تيم رقم 300 تا400ميليون را براي مخارج تيم اعلام کرده بود ولي پس از آن 600 ميليون تومان فقط هزينه قرارداد بازيکنان ومربيان اعلام شد که هزينه هاي ديگر مانند اياب و ذهاب،تغذيه،پاداش ها و....هم به آن اضافه مي شد و اين مسئله باعث شد تا حامي مالي از حمايت خود منصرف شود.

به گفته وي پس از آن بدون مشورت با کسي، با يک حامي مالي وارد مذاکره شدند و بدون گرفتن هيچ گونه تضميني مي خواستند تيم را در اختيارش بگذارند که من پس از پرس وجو از دوستانم به آن ها گفتم اين شخص منشوري و داراي چندين پرونده در کميته انضباطي است، ولي هيچ کس به حرفم توجه نکرد وبعد که خودشان از فدراسيون استعلام گرفتند نمي دانستند چگونه عذر طرف را بخواهند .

وي درباره سرنوشت حامي مورد نظر خودش هم عنوان مي کند: اين مجموعه که در نظر داشتند براي امور تبليغي خودشان در چند نقطه کشور تيم خريداري کنند و نظر مساعدي هم روي خراسان جنوبي داشتند، ولي برخورد خوبي با آن ها نشد چون قبل از آن مسئولان هيئت صحبت هاي خود را در مورد دادن اين امتياز به استان قم انجام داده بودند و اين شد که ما با وجود استاديوم 15 هزار نفري بيرجند نه در ليگ 2 و نه حتي 3 نماينده اي نداريم. در اين جا سوالي که براي مردم و به ويژه علاقه مندان به ورزش پر طرفدار فوتبال پيش مي آيد،اين است که يک استان با اين همه مسئول و سازمان و ورزشگاه 15 هزار نفري، آيا امکان داشتن يک تيم ليگ 2 فوتبال را ندارد ؟هر چند که امسال ليگ 3 هم نداريم.

وي با بيان اين که بسياري از مشکلات اين چنيني نتيجه نبود برنامه مدون است،عنوان مي کند: من نمي دانم با وجود تکرار برخي اشتباهات طي سال هاي گذشته چرا درس نمي گيرند؟چرا با کسي مشورت نمي کنند و اگر مي کنند چرا عمل نمي کنند.