مهمترین علل ایجاد آسیب در رباط صلیبی ، بر خلاف تصور ، آسیب های بدون برخورد است
سايت گل - پارگی رباط صلیبی ، اتفاقی است که در سال های اخیر بسیاری از فوتبالیست های ما را درگیر کرده است و اطلاعات دقیق و علمی هم در مورد آن به فوتبالدوستان و ورزشکاران داده نمی شود. در این مقاله این مساله به طور خلاصه مورد بررسی قرار می گیرد. زانو برای پایداری و قدرت در حرکاتش از 4 لیگامان برخوردار است . شایعترین لیگامانی که در فوتبالیست ها دچار آسیب می شود، لیگامان صلیبی قدامی (acl ) است . ضایعه در رباط صلیبی ، طیفی از یک کشیدگی تا پارگی کامل را در بر می گیرد . مهمترین علل ایجاد آسیب در رباط صلیبی ، بر خلاف تصور ، آسیب های بدون برخورد است . توقف ناگهانی هنگام دویدن ، چرخش ناگهانی، فرود آمدن از پرش با زانوی صاف علل شایع مجروح شدن acl است . اگرچه ضربات شدید از جلو به زانوی خم شده نیز می تواند موجب جراحت شود. از آنجا که جراحی acl تا مدت ها ورزشکاران را از میادین دور می کند و در دراز مدت ( مدت زمان بالای 10 سال ) احتمال ابتلا به آرتروز را به شدت ( 100 برابر عموم جامعه) افزایش می دهد یکی از مهمترین نکاتی که ورزشکاران حرفه ای و مربیان بدنساز باید به آن توجه کنند ، راهکارهای پیشگیری از این آسیب است .راه های پیشگیری:
گرم کردن و حرکات کششی قبل از تمرین ، تقویت عضلات همسترینگ ، افزایش تدریجی تمرینات سرعتی و قدرتی در برنامه های آماده سازی ( علت آسیب دیدگی های رباط صلیبی در تمرینات پیش از آغاز فصل در بعضی از باشگاه های ما عدم توجه به این نکته است ) ، استفاده از کفش مناسب ، تلفیق تمرینات قدرتی با حرکات تعادلی و آموزش با پای برهنه ( از آن جا که تقویت اعصاب منتقل کننده ی حس عمقی جلوی آسیب دیدگی را می گیرد ، تمرینات با پای برهنه می تواند این اعصاب را تقویت کند ، آن گونه که کریستف دام در لورکوزن بازیکنان را با پای برهنه مجبور به راه رفتن بر روی خرده شیشه می کرد بیش از تقویت تمرکز بر فایده ی جسمی چنین تمریناتی در جلوگیری از آسیب دیدگی تاکید دارد) .
درمان :
اگرچه در افراد عادی تنها آسیب دیدگی ها ی درجه 3 (شدید) رباط صلیبی نیاز به جراحی دارد، ورزشکاران حرفه ای که می خواهند به میادین بازگردند ، فارغ از درجه ی آسیب به لیگامان باید تحت عمل جراحی بازسازی رباط صلیبی قرار گیرند . شانس موفقیت عمل جراحی در این آسیب به طور متوسط 80 تا 90 درصد است و به طور متوسط 6 تا 9 ماه ورزشکاران را دور از میادین نگاه می دارد. در صورتی که ورزشکاران تمرینات بازتوانی و فیزیوتراپی را که از دو روز بعد از جراحی آغاز می شود انجام دهند ، بازگشت به وضعیت اولیه دور از دسترس نخواهد بود و مطالعات بعد از دو سال از جراحی نشان داده اند که وضعیت زانوی عمل شده با زانوی مقابل تفاوت معناداری نمی کند.
بعد از جراحی هنگامی که قدرت عضله ی 4 سرران به 65 درصد قدرت عضله ی سمت مقابل برسد (معمولا بعد از 5 تا 8 هفته از جراحی) فعالیت های ورزشی سبک را شروع می کنند . هنگامی که قدرت عضله به 80 درصد قدرت سمت مقابل برسد ورزشکار به تمرینات عادی باز می گردد (که معمولا 3 تا 4 ماه بعد از شروع تمرینات سبک است).
اگرچه بعد از بهبود بازیکنان به سطح سابق باز می گردند اما عدم دقت در فاز بعد از جراحی و زود بازگشتن به میدان احتمال پارگی دوباره ی رباط صلیبی را افزایش می دهد. همچنین طبق مطالعات صورت گرفته ، ظرف یک سال اول بعد از پارگی acl احتمال پارگی مجدد رباط صلیبی بسیار بالا است و در این مدت ورزشکاران باید با احتیاط بیش تر و تحت نظارت مداوم جراح و متخصص بازتوانی و فیزیوتراپی باشند.
در ايران حضور جواد نکونام در یک باشگاه حرفه یی این امکان را به او داد با مربیان و پزشکانی سر و کار داشته باشد که فیزیولوژی ورزش و طب ورزش را می شناسند ، و او را در بهترین شرایط و مطمئن ترین زمان به میدان بفرستند . نکته ای که نادیده گرفتنش به اينجارسيد كه محسن خليلي هنوز نتوانسته بعد از مدتها در ميادين بدرخشد.
دكتر رضا گلستاني
به نقل از سایت گل
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: